Banlung, 3 dagen overleven ;)

Beste vrienden en familie! Natuurlijk voor iedereen de beste wensen voor 2010! Het is al even geleden dat we wat hebben geschreven, dit vanwege het ontbreken van internet - en in sommige gevallen zelfs het ontbreken van stroom.

Momenteel bevinden we ons in Savannakhet (Laos) en zijn we druk aan het nadenken wat onze volgende stop gaat worden. We hebben tenslotte nog een maand en die maand willen we zo effecient mogelijk besteden. Momenteel is het overwegen tussen noord Laos, of midden Vietnam.

Bij ons is het voor de afwisseling koud (26 graden) en regenachtig. Bovendien is het internet hier goedkoop wat vandaag een perfecte dag maakt om eens wat zaken te regelen zoals de Vietnam visa (kun je in Savannakhet krijgen @ andere reizigers).

Ban Lung

Goed, zo rond 22 december zijn we angekomen in Ban Lung. Onze laatste stop in Cambodia en dus ook het laatste moment om te genieten van het land. Het genieten begon al direct bij aankomst. Afwezigheid van taxis en tuk tuk's dwong ons om achterop bij een Cambodiaan op de motor te klimmen. Met de zware backpacks was dit toch best een kunst, een leuke reiservaring dus.

Het genieten ging verder met ons verblijf in de Treetop Eco Lodge (http://www.treetop-ecolodge.com/), waar we een houten hut hadden, met uitzicht op de vallei waar het de illusie wekte dat we onszelf daardwerkelijk in de boomtoppen bevonden. Bij aankomst hebben we dan ook direct wat eten en drinken besteld bij het restaurant en zijn we al etend bijgekomen van de busreis....

...Bijkomen van de busreis, was iets wat namelijk zeer nodig was. Des ondanks de reis slechts 6 uur duurde, viel deze toch best zwaar: Neem in gedachten een mini-van zoals deze, wat vracht zoals zakken bonen/rijst en stop daar 21 mensen met bagage bij. Wat resulteerd is 6 uur aan discomfort. (foto volgt)...

Markt

Nadat we waren bijgekomen, hebben we een rondje door het stadje gelopen. Met als doel de markt om vers fruit te halen. De markt was er een zoals de meeste markten in Cambodia. Een overvloed aan verse groenten, fruit, stinkend vis en bovendien veel afval op de straten, waarvan de geur vreemdgenoeg bemoedigender is dan de geur van de vis. De sfeer op de markt is heel erg ongedwongen, niemand valt je lastig, geen kleefbedelaars en niemand vindt het erg als je kijkt, maar niet koopt:) Uiteindelijk zijn we weer terug naar onze 'boomhut' gegaan met wat fruit en een nieuwe la coste zonnenbril van een euro;) .

Het krater meer

Na dagen van ziekte en zwakte in Kratie voelden we weer ons top, fit en ready for adventure. We zijn de volgende dag dan ook gaan shoppen voor een mooie jungle ervaring. Na veel vergelijken zijn we bij een bedrijf van een nederlands paar terrecht gekomen (http://www.ecotourismcambodia.info/). Ze hadden net een nieuwe trip samengesteld (nog niet vermeld op de website), waarbij ze wat ons betrof alle concurrentie ver achter zich lieten. Enthousiast als we waren hebben we ons dan ook direct ingeschreven voor de tour die de volgende dag al zou vertrekken.

Voldaan met onze keuze hebben we ons beloond met een duik in een nabijgelegen kratermeer (zie : http://tinyurl.com/ybcwbpu en http://en.wikipedia.org/wiki/Yak_Loum ). Het betreft een oude, dode volkaan, volgelopen met regenwater, die dankzij de diepte van 48 meter zeer schoon water bevat. Een ware beloning waar ook vele locals van genieten.

Trekking

Als eerste moet ik jullie vertellen dat hoe geweldig onze ervaring tijdens deze 3 dagen ook was, we het niet onder woorden lijken te kunnen brengen. Het is dan ook aan de lezer om zijn fantasie de loop te geven bij de extreem sumiere samenvatting van de driedagen die ik hieronder zal geven.

Om 7:30 in de ochtend hadden we afgesproken bij het organiserende bedrijf. Aangekomen kregen we onze uitrusting, bestaande uit: een rugzak van het NL-leger ('96), een zakje met fruit en koekjes, twee flessen water, en een hypermoderne hangmat (geisoleerd met muskieten-net). Deze tas vulden we zelf aan met wat EHBO spullen, anti muggen spray, kleding en zwembroek. Op aanraden droegen we lange broeken en shirts met lange mouwen, dit tegen alle doorns, netels en ongedierten.

Per Jeep werden we vervolgens naar de Tonle San rivier gegaan, waar we bij (ik gok Banpong) zijn gestopt voor de Lunch. De tocht met de jeep ging over zanderige wegen met vele kuilen en was alleen daarom al een hele ervaring aan zich. Vooral met de kleding en safari hoeden voelde we ons een beetje als indiana jones opweg naar avontuur. Aangekomen bij de Tonle San, zijn we op kleine houten bootjes gestapt voor een 45 minuten durende vaart naar een klein dorpje van wat men noemt, 'minority people'. Deze minderheden spreken geen cambodiaans of andere taal en spreken enkel hun eigen taaltje. In het dorpje zelf werden we al snel omringd door vele mensen, blikken vol verwachting wat die rare blanke mensen gingen doen. Aangezien het de 4e keer was dat de tour organisatie langs was geweest (uiteraard moeten ze eerst toestemming vragen), waren ze hier niet bang voor ons, maar interessant bleven we zeker.

Het was in dit dorpje dat onze groep van 8 (bestaande uit 6 'trekkers' en 2 gidsen) werdt aangevuld met twee lokale jagers/bushmen. Deze lokale jagers werden onze gidsen door de natuur en liepen voor op om eventuele gevaren, of kansen om een aap neer te schieten voor 't avond eten voor te zijn.

Van uit het dorpje begon de toch pas echt, lopend door rijstvelden tot we uiteindelijk een dik bebost gebied tegen kwamen. De komende uren hebben we gelopen door afwisselend bamboo-bos en secondary-forest om uiteindelijk rond een uur of 4:30 aan te komen bij een grote waterval. Op deze plek hebben we ons kamp opgezet Thans, de gidsen hingen onze hangmaten op en maakten eten, terwijl wij een duik namen onder de waterval wat werkelijk een heerlijke verfrissing was na de liters aan zweet die we verloren hadden.

Het avondeten bestond uit gekookte rijst, met een soort roerbak van groenten en naar ik mijzelf meen te herinneren rundvlees. Een heerlijke maaltijd op een prachtige plek! De bushman zelf overigens hoefden niet zo veel te eten, ze hadden veel meer trek in vis - en dat zijn ze dan ook direct gaan vangen, eerst met een visnet, later met pijl en boog. Een zeer succesvolle methode zo bleek.

Voldaan lagen de meeste van ons om 8 a 9 uur al in coma in de hangmat, dik ingepakt voor de koude nacht (+-15 graden t.o.v. +-30 graden overdag) geisoleerde hangmat, lange broek, shirt met lange mouwen, trui, slaapzak en een dekentje. We werden vervolgens rond een uur of 7 wakker van het geluid van de bushmen, ze hadden de avond ervoor wat vallen gezet en hadden aantal eekhorn-achtigen te pakken waar ze een soepje van aan het maken waren. Een mooie tijd gezien we dik 10 uur hadden geslapen :)

Na een ontbijt van een groenteomelet met in olie aangebakken franse-broden zijn we weer doorgegaan. Deze dag wederom veel door de jungle gelopen, zo kwamen we onder andere door echt oer-woud met enorm dikke bomen en nog meer bamboe-woud waar overigens ook de meest gemene gestekelde-lianen op de grond lagen te wachten als struikeldraden. Niet te vergeten zijn ook de bloedzuigers die telkens je schoenenen op probeerde te klimmen. Eentje was er zelfs ingeslaagd om door mijn sokken heen toch een stukje huid te vinden, de bastaard! Tussen het lopen door zijn we nog op een aantal prachtige plekken gestopt. Zo zijn we op de wand van een berg gestopt met een prachtig uitzicht op Laos en hebben we gelunched langs een heerlijk vreedzaam riviertje met geweldige natuur.

Aan het einde van de dag zijn kwamen we weer bij het territorium van de 'minority people', toch wel  dik 2 uur verwijderd van het daadwerkelijk dorpje, maar al wel bij rijstvelden waar ook mensen wonen. Het was bij deze mensen waar we onze overnachting hadden. Een overnachting in traditionele rijsthutjes. Hutjes die men vroeger bouwde in deze periode van relatieve kou, gemaakt uit het hooi van de rijstplanten (fotos volgen). De hutjes waren een stap comfortabeler dan de hangmatten en stukken warmer. Enkel het dekentje voldeed om onze lichamen warm te houden. Wederom zijn we rond 9 uur in slaap gevallen en werden we 's ochtends gewekt door het geluid van loeiende koeien die onze hut op wilden eten.

's ochtends na het ontbeit was het de hoogste tijd om terug te gaan naar het dorpje. Dit bleek een wandeling over de rijstvelden waar de mensen het zicht van een blanke ongewoon waren. Overal waar we een huis passeerden, bleven de gezinnen naar ons staren van uit de deur openingen van hun huizen. Op het land spelende kinderen renden huilend naar hun ouders op het zicht van de wandelende blanke reuzen. Uiteindelijk (door de aanwezigheid van de twee bushmen) werden we echter wel uitgenodigd bij een gezin om gezellig wat rijstwijn te drinken. Het duurde niet lang voordat er een gezelschap van 30 man om ons heen stond, gezellig te praten met elkaar en te kijken naar ons. En al snel veranderde de uitnodiging voor het drinken van rijstwijn in een soort van drink-wedstrijd waarbij de lokalen zich verbaasden over de capaciteit van de blanke mens. Andere verbazing kwam van onze 'westerse technologieen'. Zo bleven mensen zich verwonderen over het zwitserse zakmes wat ik had meegebracht en vonden de mensen het helemaal geweldig om met een fototoestel fotos te maken. Zo wilden sommigen op de foto om te kunnen zien hoe lelijk of mooi ze waren, en maakte andere fotos van ons, om ze vervolgens aan ons kado te geven. Al met al een super leuke ervaring.

Nat het uidelen van wat kadotjes aan de kinderen (we hadden c.a. 20 pennen gekocht), was het de hoogste tijd om terug te gaan naar de rivier, om vervolgens weer met de boot en jeep terug te gaan naar Ban Lung waar we wederom verfrissing hebben gezocht bij het krater meer.

Einde

Zoals verteld was dit slechts kort een samenvatting van onze drie daagse trip, mede door tijdnood (we willen tenslotte niet heel de dag hier in het internet cafe zitten), is het wat kort en wellicht zelfs onleesbaar, maar dat maken we later wel weer goed met prachtige fotos!

Overigens zal later vandaag / morgen direct nog een bericht volgen over onze eerste ervaringein in Laos.