Tuben en genieten

Op het moment zitten we alweer in Hanoi, Vietnam. Maar we zullen weer bij het begin beginnen, in Vang Vieng.

Dit kleine dorpje staat bekend onder de laotianen als 'Falang town' => blanke stad. Bij de toeristen is Vang Vieng populair door het tuben. Dit tuben houd in dat je een grote rubber band huurt en hiermee de rivier af dobbert en allerlei barretjes af gaat langs de rivier. Bij elke bar kun je lekker zonnen terwijl je mixjes drinkt uit een emmertje of dansen op de harde muziek met gratis shotjes. Als je het te warm krijgt zijn er overal swings en kabelbaantjes waarmee je de rivier in kan plonzen op diepere plekken. Roos besloot ook een swing te wagen van eentje waar veel mensen vanaf gingen. Vanaf een 5 meter hoge toren pakte ik een touw vast en liet me van het platform afvallen. Na twee keer heen en weer slingeren was de snelheid er al iets uit dus liet ik me vanuit het verste punt vallen, een 3 meter diepe val in het water, super leuk!! Vier uur, 20 meter en enkele emmertjes later besloten Ivo en ik de rest van de afstand (2 km) naar het dorpje af te leggen. De drie anderen met wie we waren gaan feesten wilden nog een andere bar bezoeken voordat ze met een tuk-tuk weer terug naar het dorp zouden gaan. Terwijl de zon achter de bergen zakte zagen we lokale kinderen in de rivier spelen, vrouwen de was doen en mannen langs de kant van de rivier aan het werk in kleine tuintjes. Bibberend klommen we in Vang Vieng op de kant, maar wat een geweldige dag hadden wij gehad!!

Naast het tuben hebben we ook veel natuur opgesnoven. We zaten in een bungalow aan de rustige kant van het dorpje en zaten in now time tussen de geweldige bossen, rijstvelden, bergen en grotten. Met mountainbikes zijn we dit gebied gaan verkennen. Langs de kant van de weg zagen we een bordje 'nice cave, very adventurous', avontuurlijk als wij zijn besloten we dit rotsweggetje te nemen. Voor de grot moesten we 1 euro pp betalen en er liepen 2 jongens met ons mee die bijna geen engels konden. De grot was inderdaad een heel avontuur. In het begin kwamen we in een hal waar een buddha verlicht werd door enkele kaarsjes. Hoe verder we gingen hoe moeilijker het was om rechtop te lopen, totdat we uitkwamen bij een lange tunnel waar we alleen kruipend en even later tijgerend doorheen konden. Een vrouw die voor ons zat vond dit heel erg moeilijk en eng, waardoor wij ook vast zaten in de tunnel. Blij om weer in de open lucht te staan vroegen de twee jongens opeens 'money for the guide', wij dachten dat we bij de entree ook voor de gids hadden betaald. Ze wilden 3 euro pp, wat veel te veel is, uiteindelijk hebben we ze 1 euro gegeven. We hoorden later dat deze kinderen niet naar school gaan omdat ze zo veel geld kunnen verdienen aan toeristen en enorme geldwolven zijn.

Van de tocht door de grot waren we vies geworden en we wilden graag een duik nemen om af te koelen. We besloten naar de 'blue lagoon' te gaan. Dit meertje onder een grot was inderdaad fel blauw en heel erg diep. Vanaf de kant pakten we een lang touw en slingerden boven het meertje om onszelf in het midden erin te laten plonzen. Ook deze grot hebben we bezocht en was ook heel indrukwekkend. We kwamen binnen in een enorme grot (ter hoogte van ongeveer 4 verdiepingen) waar een gouden buddha in het midden stond. Enkele zonnestralen schenen precies door een kier heen op deze buddha, dit was echt prachtig!

Luang Prabang

Met een minibusje hebben we de 6 uur durende slingerende trip door de bergen gemaakt naar Luang Prabang. We hadden geen idee wat we van deze stad moesten verwachten, behalve dat we veel mensen tegen zijn gekomen die het hier mooi vonden. En mooi was het zeker!! De stad zelf bestond bijna geheel uit oude huizen, in de sfeer van Amsterdam maar dan Aziatisch met een vleugje frans. In de omgeving van de stad zijn ook een heleboel leuke dingen te beleven, omdat het in een prachtige omgeving ligt. Jammer genoeg hadden wij maar 1,5 dag hier, aangezien we een vlucht hadden geboekt naar Hanoi. Veel mensen die we spraken in ons guesthouse vonden de watervallen in de buurt echt helemaal geweldig dus besloten wij hier ook heen te gaan. Wij waren ook heel erg onder de indruk van deze watervallen, die zich uitstrekten over een kilometer lang. De blauwe kleur van het water en de bomen en lianen eromheen maakten dit gebied echt een paradijsje (geen prive paradijs jammer genoeg). We zagen hier ook de meest geweldige zwemplekken. Maar toen wij er waren was het bewolkt en hadden we het al koud met onze kleren aan, dus het ijskoude bronwater was niet heel aantrekkelijk. Samen met onze duitse reisgenote (Inga) hebben we ook de top van de berg beklommen waar de bron van het riviertje is. 's Avonds hebben we aan de Mekong rivier samen met Inga weer heerlijke hotpot fondue (uitleg zie Savannaketh) gegeten. Hierna zijn we de avondmarkt over gaan struinen, waar ze bij elk shopje bijna dezelfde toeristische spullen verkopen.

Zoals we eerder zeiden hadden we gepland om te vliegen van Luang Prabang naar Hanoi, in plaats van dit over land af te leggen. De route over land wordt namelijk weinig gebruikt door toeristen en is zeer bergachtig. Dit leek ons aan de ene kant juist heel erg leuk en avontuurlijk. Maar we hebben veel verhalen gehoord over problemen bij de grens met Vietnam, zoals enorm veel geld vragen voor de bus die maar 3 keer per week gaat. Een vlucht met Loa Airlines dus.. Het idee van het vliegen heeft eigenlijk meer tijd ingenomen dan het vliegen zelf. Na een uur van mooie uitzichten landden we veilig en wel in Hanoi. Het ging alleen wat minder gemakkelijk toen we bij de douane aankwamen. Bij het inkijken van onze paspoorten werd er een militaire agent bijgehaald en werden we verzocht om naar een ander loketje te gaan en daar te wachten, terwijl verder iedereen van de vlucht door kon lopen. Tien minuten later kwam er een belangrijk uitziende agent naar ons toe. Hij keek in onze paspoorten en leidde ons weer naar de douane toe. Nu kregen we ineens zonder moeilijkheden een stempel in ons paspoort en konden we doorlopen. Er was een vrouw die wat engels kon en zij kon ons uitleggen dat het visum dat wij hadden (type D) vaak wordt gebruikt door misdadigers en dat ze ons daarom moesten checken. We waren blij bij het verlaten van het vliegveld dat er een man op ons stond te wachten van het hotel die we hadden geboekt. Zo konden we zonder verdere zorgen instappen en ons door het enorm drukke, toeterende en regelloze verkeer kon rijden naar onze luxe hotelkamer (met bad en tv!!).