Eerste week Laos
8 januari 2010 - Si Phan Don (4000 Islands), Laos
Laos
4000 islands (Si phan don)
Na het stoffige en droge noorden van Cambodia kwamen we eind december aan in het groene en natte gebied van de vierduizend eilanden in zuid Laos. In dit gebied heeft de Mekong rivier zich in enkele kleinere rivieren geplitst, welke later weer bij elkaar komen en dan weer splitsen. Hierdoor zijn er enorm veel eilandjes ontstaan, zoals je hier kan zien:
Eigenlijk zijn de meeste eilanden kleine stukjes grond waar 3 struiken op staan, wat een heel leuk mangrove idee geeft. Na een nacht in het noorden van het eiland Don Det te hebben gezeten zijn we op de fiets doorgegaan naar het zuiden (20 minuten) en hebben daar een gezellig guesthouse gevonden op een rustige plek. De vier dagen dat we hier hebben gezeten vulden zich vooral met relaxen in de hangmat, fietsen over twee eilanden en kayaken. Tijdens de fietstochtjes hebben we geweldige dingen gezien. Op veel plekken hadden we prachtige uitzichten op een van de zijtakken van de rivier. De rivier die wij volgden zorgde een stukje later voor een enorme waterval, zeer spectaculair. De grotere eilandjes zijn schaars bevolkt en de mensen leven hier in simpele houten hutten naast hun rijstvelden. Opvallend aan deze mensen vonden wij, was dat ze bijna geen aandacht besteedden aan ons, witte reuzen. Na Cambodia was dit even wat anders. Wij dachten dat het kwam doordat hier zoveel toeristen komen dat het niet meer bijzonder is. Maar we komen er nu achter dat de mensen op andere plekken in Laos ook weinig kijken en ons niet direct aanspreken. En als ze wel naar ons kijken is dit op een verlegen manier.
Op 31 december hebben we een korte kayak trip gemaakt, waarna we eindigden bij een restaurantje. Hier zouden we gaan barbeque'en. Het restaurant waar we zaten werd gerund door een Amerikaan. Met hem was echter om 6 uur al geen redelijk gesprek mee te voeren omdat door het drinken en blowen. De andere westerlingen gingen ook al aardig die richting op, dus besloten we bij het vuur te gaan zitten met de lokale mannen en vrouwen. Ondanks dat zij bijna allemaal geen woord engels konden en wij alleen hallo en dankjewel in het lao, was het echt enorm gezellig. We kregen telkens ' lao lao' (rijst whiskey) aangeboden en het achterover gooien hiervan had elke keer gelach en applaus tot resultaat. De locals werden door het drinken al wat losser en probeerden wat meer contact te maken. Zo vertelden ze heel openhartig dat ze allemaal vonden dat Ivo zo'n knappe man was. Al gebeurd het wel vaker als we over straat lopen dat vrouwen tegen ons zeggen 'beautiful' en naar ons wijzen. Na twee uur drinken waren we blij dat we eindelijk een paar stokjes kregen om op een mini barbeque te laten garen. Ook kregen we hier een mandje sticky rice bij, heel gemakkelijk met je handen te eten.
Om 9 uur waren er nog niet zoveel andere mensen dan ons op het 'feest' en besloten we naar het noorden van het eiland te gaan in de hoop dat het daar gezelliger zou zijn. Na wat gezellige stops onderweg kwamen we om 11 uur aan op het strandje in het noorden. Met een fles 'lao lao' en cola in de hand zijn we lekker gaan dansen tussen de hossende dronken mensen op heerlijke muziek. Er bleken redelijk wat Nederlanders te zijn, dus met een gezellig groepje mensen zijn we het nieuwe jaar ingegaan met het zand tussen onze tenen en spinnen die onze benen op liepen vanuit het zand. De terugweg naar het guesthouse ging iets minder makkelijk met wat alcohol in ons bloed en geen enkel lampje langs het dunne zandweggetje behalve onze zaklamp. We hebben de rivier die langs het pad liep gelukkig niet van dichtbij gezien, maar de grond is voor Ivo toch wel een keer heel erg dicht bij gekomen.. ;)
Tad Lo
Na vele dagen rustige en ruime omgeving was Pakse weer het eerste iets grotere stadje. We moesten hier een nacht blijven om te kunnen pinnen en wat spullen te kopen.
Maar de volgende dag zijn we weer verder gegaan naar een ander mooi plekje langs een rivier en waterval, Tad Lo. De trip hierheen was weer noemenswaardig. We hadden een goed uitziende lokale bus die ons in 2,5 uur naar Tad Lo zou brengen. Na 1,5 uur rijden stopten we voor een zeer lange tijd (45 minuten) bij een ander plaatsje. In deze tijd zagen we, naar wat leek, de gehele inhoud van een tractor winkel het dak op gesleept worden. Tientallen grote banden gingen eerst, welke niet pasten werden achter in de bus gelegd. Daarna kwamen enorme motoren met een lange stang eraan. Deze worden gebruikt om voor een houten platte kar te bevestigen als een simpel vervoersmiddel. Nadat alles goed vast was gezet gingen we weer verder. De eerst relaxe busreis werd nu een zenuwslopende slinger reis. Bij elke bocht die we namen zorgde het extra gewicht van bovenop de bus ervoor dat de bus nog een minuut heen en weer bleef slingeren. Een ander probleem van de zware last was het remmen. Dit duurde nu niet alleen veel langer, maar de banden begonnen ook nog eens enorm te roken elke keer dat er veel geremd werd, wat vaak was. De chauffeur stopte nog een keer 15 minuten om iets met de banden te doen, waarschijnlijk het anders instellen van de remblokken. Na een totale rit van 4 uur waren we heel blij dat we uit konden stappen en een frisse duik in de rivier konden nemen.
We hadden weer een geweldig plekje uitgekozen, heel weinig toeristen en veel moois te zien. De twee watervallen hier waren natuurlijk niet zo hoog en groot als die op Don Det. Een voordeel hiervan was dat je ook echt onder de waterval kon gaan staan en erbij kon zwemmen! Een van de watervallen viel op twee plekken naar beneden en hiertussen had je een mooi plateau waar water zachtjes overheen kabbelde. Naar het voorbeeld van lokale jongeren staken we het riviertje over naar dit plateau. Het was zwaar om heen en weer te gaan omdat de stroming best sterk was en er niet overal grote rotsen lagen. Maar het was het helemaal waard om daarna enorme bakken water over je heen te voelen stromen terwijl je onder de waterval doorloopt om daarna achter het water te kunnen zitten. Boven aan de waterval valt het water over een paar richels heen. Tussen deze richels kon je heel goed zwemmen of in het ondiepe water op een steen liggen, een heerlijke plek om bij te komen van een stuk lopen.
De accomodatie hier was niet echt super. De eerste nacht hebben we bij Tim's guesthouse geslapen, welke overal op internet en in reisboeken goed wordt aangeschreven. Wij hebben nu nog last van onze rug van het enorm slechte bed hier. Het bed was gemaakt van een paar houten planken waar 3 tuinstoel kussens op gelegd waren. Hierdoor was het een heel hard en bobbelig bed. Om onze nachtrust nog iets meer te verstoren kregen we 3 beestjes op bezoek (2 grote wespen en 1 enorme tor). Het douchen verging ook niet rustig door een grote kakkerlak die door de badkamer vloog. De volgende dag zijn we naar een ander guesthouse gegaan die mooiere kamers had zonder beestjes en waarvan de bedden iets minder hard waren (heerlijk zachte bedden vindt je in Laos niet buiten de duurdere kamers).
Savannaketh
We zitten nu in Savannaketh, in midden Laos. Op de kaart leek het alsof deze plaats niet meer dan 6 of 7 uur rijden van Tad Lo af zou liggen, uiteindelijk hebben we er 10 uur over gedaan. De reden voor de lange reistijden zijn vooral de lange stops die gemaakt worden. De bus stopt zowiezo bij bushaltes om mensen op te pikken en hij stopt overal langs de weg als je hem dit vraagt. Hiernaast stopt hij af en toe en is dan zelf even (of 20 minuten) weg, we denken dat hij onderweg ook nog wat andere zaakjes deed. In het donker moesten we om 6 uur nog op zoek naar een guesthouse in de stad. Er bleken er maar weinig te zitten en de eerste twee waren vol. Bijna op elke plek waar we komen heb je een heleboel plekken die niet in de Lonely planet staan, maar hier waren dit de enigen. We waren blij toen er nog een kamer vrij was in het laatste hotel, jammer genoeg een stuk uit het centrum. Vanochtend hoorden we van een fransman die hier woont dat ze dit stadje een toeristische boost willen geven en daarom gratis trips organiseren in de omgeving van Savannaketh. Daar hebben we ons natuurlijk meteen voor op gegeven, dus gaan we morgen naar een apenbos, schildpaddenmeer, een 200 jaar oude bibliotheek en een van de rustplaatsen van Buddha.
Hier horen jullie dus later meer over!
Blijven genieten, voor je het weet is het voorbij!
Knuffels en huggies, KrisRia.
welke jullie wel op een hele bijzondere manier onder woorden gebracht hebben.Vol verwachting zien we jullie foto's tegemoet, wat voor de thuiszitters, de verhalen nog levendiger maakt.Dikke kus
VANUIT HET HEEL BESNEEUWDE EN PRACHTIGE ANTON PIECK
OMGEVING, BELEVEN JULLIE WEL HEEL IETS ANDERS !!!!
WAT EEN PRACHTIGE AVONTUURLIJKE REIS INDERNEMEN JULLIE, EN WAT MAKEN JULLIE VEEL MEE !HEERLIJK WEER, MOOIE NATUUR,EN ALLES WAT ERBIJ HOORD !VAN DE ZOMER OP HET FEEST VAN TANTE ANS VERNOMEN DAT DEZE TOCHT GEMAAKT ZOU WORDEN, EN VAN DE WEEK SPRAK IK MARGO EN DIE ZEI HET, DUS IK AAN DE SLAG !!!!
HET SCHIET AL OP HE DE REIS, MAAR GENIET EN WIJ LEZEN DE VERHALEN HEEL GEZELLIG !!!!! LIEFS EN GROETJES, VAN PIET EN RIEKY.....
Allereerst nog een heel gelukkig nieuwjaar!
Wat een superleuk oud&nieuw hebben jullie meegemaakt zeg! leuk dat er toch ook veel Nederlanders zijn!
Ik ben heel benieuwd naar de volgende foto's!
Veel plezier in het apenbos en schildpaddenmeer!
Dikke kus, Ellen
ook wij genieten van jullie belevenissen.Een machtige reis met onuitwisbare beelden .We horen wel verder van jullie.Behouden reis.Aad en Wilma